Abdullah İbni Mes’ud radıyallahü anhü diyor ki:
Peygamberimiz (s.a.v.) akşam olunca şöyle dua ederdi;
“Emseynâ ve emsel-mülkü lillâh, vel-hamdü lillâh, lâ ilâhe illâllâhü vahdehu lâ şerîke leh, lehül mülkü
ve lehül-hamdü ve hüve alâ külli şey’in kadîr. Rabbi es’elüke hayra mâ fî hâzihil-leyleti ve hayra
mâ ba’dehâ ve eûzü bike min şerri mâ fî hâzihil-leyleti ve şerri mâ ba’dehâ. Rabbi eûzü bike minel-keseli
ve sûil- kiberi, eûzü bike min azabinnâri ve azâbilkabri,”
Anlamı: Mülkler (hükümranlık) Allah’ın olduğu halde akşama erdik. Hamd (övgü) O’na mahsustur.
Allah’tan başka ilâh yoktur. O bir’dir, şeriki (ortağı, yardımcısı) yoktur. Mülk (egemenlik) O’nun dur, hamd O’na
aittir ve O’nun (sonsuz, sınırsız) kudreti her şeye yeter.
Rabbim! Bu gecedeki ve bundan sonraki (gecelerdeki) hayırları Sen’den isterim. Bu gecedeki ve bundan
sonraki (gecelerdeki) şerlerden sana sığınırım.
Rabbim! Tembellikten (üşenmekten) ve kötü yaşlılıktan (bunaklıktan ve itilip kakılmaktan) Sana sığınırım.
Cehennem azabından ve kabir azabından (da) Sana sığınırım.
Ve sabah olunca da şöyle dua ederdi;
“Asbahnâ ve asbahal-mülkü lillâh, vel-hamdü lillâh, lâ ilâhe illâllâhü vahdehu lâ şerîke leh, lehül mülkü
ve lehül-hamdü ve hüve alâ külli şey’in kadîr. Rabbi es’elüke hayra mâ fî hâzihil-leyleti ve hayra mâ ba’dehâ
ve eûzü bike min şerri mâ fî hâzihil-leyleti ve şerri mâ ba’dehâ.
Rabbi eûzü bike minel-keseli ve sûil- kiberi, eûzü bike min azabinnâri ve azâbil- kabri,”
Anlamı: Mülkler (hükümranlık) Allah’ın olduğu halde sabaha erdik. Hamd (övgü) O’na mahsustur. Allah’tan
başka ilâh yoktur. O bir’dir, şeriki (ortağı, yardımcısı) yoktur. Mülk (egemenlik) O’nundur, hamd O’na aittir ve
O’nun (sonsuz sınırsız) kudreti her şeye yeter.
Rabbim! Bu sabahtaki ve bundan sonraki (sabahlardaki) hayırları Sen’den isterim. Bu sabahtaki ve bundan
sonraki (sabahlardaki) şerlerden sana sığınırım. Rabbim! Tembellikten (üşenmekten) ve kötü yaşlılıktan
(bunaklıktan ve itilip kakılmaktan) Sana sığınırım. Cehennem azabından ve kabir azabından (da) Sana sığınırım. (Müslim)
Âişe radıyallahü anha diyor ki:
“Resûlullah (s.a.v.) özlü duaları sever, bunun dışındaki (duaları) yapmazdı. (Ebû Dâvûd)
Dua yaparken bağırıp çağırmak, yapmacık olarak güzel sözcükleri seçmek ve sanki muhatabı (Allah)
anlamıyormuş gibi aynı sözleri tekrarlayıp fazla uzatmak, duanın adabı ile bağdaşmayan çirkin davranışlardır.
Peygamberimiz (s.a.v.), dünya ve âhiretle ilgili tüm isteklerini içeren özlü ve kısa duaları sever, ve ümmetine de
bu tür duaları yapmalarını tavsiye ederdi.
İşte Peygamberimizin sevdiği, sabah ve akşam okuduğu bu özlü ve kısa duaları, siz değerli okurlarımın da
okumaları ve mânevî feyzinden yararlanmaları için hem Arapça aslını (Latin harfleri ile) hem de Türkçe anlamını
yazmaya çalıştım.
Değerli okurlarımın bu duaların Türkçe anlamını değil, Arapça aslını okumalarını özellikle tavsiye ediyorum.
Çünkü hiçbir çeviri aslının yerini tutamaz ve aslının verdiği canlılığı, ruhsal zevkleri veremez.